เด็กหญิงรังเกียจและไล่คุณปู่ที่แต่งตัวโทรมๆ แต่พอพ่อเธอรู้เข้าถึงกับทำแบบนี้!!

นักวิจัยต่างเข้าใจว่าการอบรมสั่งสอนในวัยเด็กนั้นถือเป็นปัจจัยที่สำคัญที่มีผลกระทบต่อพฤติกรรมคนเรา หากผู้ใหญ่สอนเด็กด้วยข้อมูลที่ผิดพลาด...

นักวิจัยต่างเข้าใจว่าการอบรมสั่งสอนในวัยเด็กนั้นถือเป็นปัจจัยที่สำคัญที่มีผลกระทบต่อพฤติกรรมคนเรา หากผู้ใหญ่สอนเด็กด้วยข้อมูลที่ผิดพลาดแล้ว เด็กๆเมื่อโตขึ้นก็อาจทำผิดพลาดได้เช่นเดียวกัน คุณพ่อคนนี้สังเกตเห็นว่าลูกสาวของเขารังเกียจที่ปู่ใส่เสื้อผ้าเก่าๆ จึงวางแผนคิด “บทเรียนครั้งใหญ่” นี้ขึ้นเพื่อสอนลูกสาวของเขา (รูปนี้เป็นเพียงภาพประกอบเท่านั้น)


เหยาเหยา อายุ 8 ขวบแล้ว พ่อและแม่ของเธอต่างประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน ที่บ้านมีฐานะค่อนข้างร่ำรวย เธอเข้าโรงเรียนประจำคุณหนูตั้งแต่ยังเล็ก เมื่อถึงช่วงปิดเทอมครอบครัวนักเรียนหลายคนต่างขับรถสปอร์ตคันหรูมารับลูกถึงที่โรงเรียน แต่พ่อแม่ของเธอติดธุระไม่สามารถมารับได้ จึงให้คุณปู่ของเธอที่มาจากบ้านนอกมาช่วยดูแลเหยาเหยาแทน

 เมื่อเหยาเหยาและเพื่อนๆของเธอเดินออกจากโรงเรียนพร้อมกัน เธอเห็นคุณปู่แต่งตัวโทรมๆเดินมาจึงผลักคุณปู่ออกแล้วพูดว่า “กลับไป! หนูอาย! หนูไม่อยากเจอปู่!” จากนั้นเธอก็วิ่งหนีไป

คุณปู่จึงรีบวิ่งตามเธอมา แต่เธอพยายามผลักคุณปู่ออกแล้วขึ้นรถไปกับครอบครัวเพื่อนแทน คุณปู่เห็นดังนั้นจึงต้องกลับบ้านคนเดียวแล้วค่อยแบกสังขารกลับบ้านนอกเองโดยไม่บอกใคร


 เมื่อพ่อของเธอรู้เรื่องนี้จากเหยาเหยา เธอยังบอกพ่ออีกว่า “ตอนนั้นหนูอายคนอื่นมาก!”

ทุกๆเดือนพ่อของเธอและพี่น้องของพ่อต่างส่งเงินให้พ่อแม่ที่บ้านนอกเป็นจำนวนมาก แต่คุณปู่ผู้รักความเรียบง่ายชอบที่จะสวมใส่แต่เสื้อผ้าเก่าๆ เขาไม่นึกเลยว่าลูกสาวเขาจะรังเกียจปู่เพราะเรื่องแค่นี้

คุณพ่อจึงคิดวิธีสอนลูกสาว เขาพาเหยาเหยาไปทานอาหารฟาสต์ฟู้ด เธอสั่งมาเต็มโต๊ะด้วยความดีใจ แต่เมื่อยกอาหารไปถึงที่โต๊ะ คุณพ่อจู่ๆก็สะบัดมือทำอาหารตกลงไปที่พื้น


 เหยาเหยาตกใจแล้วมองหน้าพ่อของเธอ คุณพ่อทำสีหน้าบึ้งตึงแล้วบอกว่า “ไปไกลๆ ไม่เชื่อฟังแบบนี้พ่อไม่อยากเลี้ยงเธอแล้ว” เธอร้องไห้หนักแล้ววิ่งเข้ากอดพ่อเพื่อขอร้องไม่ให้ทิ้งเธอไป


พ่อของเธอยังคงมองเธออย่างเย็นชา เมื่อเธอหยุดร้องไห้เพราะความเหนื่อย พ่อจึงหายหน้าบึ้งแล้วโผเข้ากอดลูกสาว พูดว่า “นี่เป็นเกมส์ที่พ่อเล่นเพื่อสอนหนู ลองดูสิ มีคนเยอะแยะกำลังมองมา ลูกรู้สึกเสียใจน้อยใจบ้างไหม?”

เธอก้มหน้า ตาของเธอแดงก่ำ พ่อเธอพูดอีกว่า “เมื่อวานลูกไปทำแบบนี้กับปู่ ปู่ก็เสียใจและน้อยใจเหมือนกัน!”

ตอนนี้เหยาเหยารู้แล้วว่าสิ่งที่เธอทำเมื่อวานไม่ถูกต้อง เมื่อกลับถึงบ้านเธอจึงรีบโทรศัพท์หาคุณปู่บอกว่า “คุณปู่คะ หนูขอโทษ! หนูผิดไปแล้ว คุณปู่รีบกลับมานะคะ”

loading...

You Might Also Like

0 ความคิดเห็น